ମୁଁ ବି ନାରୀଟିଏ
କେତେବେଳେ କନ୍ୟା, ଜାୟା, ଭଗିନୀ
ତ ଆଉ କେତେବେଳେ ଜନନୀ
ଗୋଟେ ଜୀବନରେ ଏହିପରି
ମୋର ଅନେକ ଚରିତ୍ରର କାହାଣୀ ।
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚରିତ୍ରକୁ ନିଖୁଣ ରୂପେ
ସଂପାଦନ କରିବାରେ ବଳାଇଥାଏ ମନ
କିନ୍ତୁ ପଦେ ପଦେ ଏ ପୁରୁଷ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ
ସମାଜରେ କେହି ନ ଚିହ୍ନେ ମୋ ଗୁଣ ।
ମୁଁ ବି ମଣିଷଟିଏ, ଅନେକ ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷା
ନେଇ ଯାଏଁ ଶାଶୁ ଘରକୁ
ଜୀବନର ଅଠର, କୋଡିଏ ବର୍ଷ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ
କରି ଯାଏଁ ନୂଆଁ ଏକ ପରିବେଶକୁ ।
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା
କରି ଲାଗିପଡେ ମୋର କାର୍ଯ୍ୟରେ
କିନ୍ତୁ ନିଜେ ନାରୀ ହୋଇ ଶାଶୁ
ନଣନ୍ଦ ଶୁଣାନ୍ତି କଟୁ ମର୍ଜୀରେ ।
ମୋର ସରଳ, ନିଷ୍କପଟ, ଭୋଳା ହୃଦୟର
ସୁଯୋଗ ଝାମ୍ପି ନିଅନ୍ତି ସେମାନେ
ମୋ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ବି ଚାପ ପକାଇ ଟାଣନ୍ତି
ନିଜ ପକ୍ଷକୁ ବିଷ ଭରି ତାଙ୍କ ମନେ ।
ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଯୌତୁକ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା
ଦେଇ ନ ପଛାନ୍ତି ଜୀବନ ଜାଳିବାକୁ ମୋର
ଅବା ତାଙ୍କ ଶାସ୍ତି ଆଉ ମିଥ୍ୟା ଅପବାଦ ନ ପାରି
ସହି ନିଜେ ହାରିଯାଏ ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମର ।
©® ✍ ଅକ୍ଷୟ ସାହୁ
