ହେ ମୃତ୍ୟୁ

 

ହେ ମୃତ୍ୟୁ !

ଆଜି ଯାଅ, ଆଉ ଦିନେ ଆସିବ,

ମୋ ପ୍ରିୟ ସଙ୍ଗେ ମୋତେ,

ଆଉ କିଛି ଦିନ ରହିବାକୁ ଦିଅ ।

କିଏ ଜାଣିଛି,

ଏ ସମୟ ଆଉ ଆସିବ କି ନାହିଁ,

କେତେ କଥା ବାକି ଅଛି,

କହିବାକୁ ଶୁଣିବାକୁ,

ସ୍ୱପ୍ନ କେତେ ବାକି ଅଛି,

ସାଥି ହୋଇ ଏକାଠି ଦେଖିବାକୁ,

ପଥ ଥିଲା ଅନେକ ଦୂର,

ସାଥେ ସାଥେ ଚାଲିବାକୁ ।

କିନ୍ତୁ,

କିଏ ଜାଣିଥିଲା, ଏଇମିତି

ଅଧା ବାଟେ ସଙ୍ଗ ତୁଟି ଯିବ ?

ହେ ମୃତ୍ୟୁ ସତେ କେତେ ଯେ ନିଷ୍ଟୁର ତୁମେ,

ବୁଝ ନାହିଁ ଆମ କଥା,

ଆମ ନିବିଡତା, ଆମ ବ୍ୟଥା,

ହେ ମୃତ୍ୟୁ ତୁମେ ଏତେ ଅବୁଝା,

ଅମାନିଆ ହୁଅ ନାହିଁ ଆଉ ।

ହେ ସମୟ ରହି ଯାଅ ଥରେ,

ମୋ ପ୍ରିୟ ଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ଦିଏ ଟିକେ,

ତାଙ୍କ ଆଖି ଲୁହ ପୋଛି ବାକୁ

ମୋ ପଣତ ତ ଥିବ ନାହିଁ ଆଉ,

ତେଣୁ, ଲୁହ ନ ଝରେଇବାକୁ

ତାଙ୍କ ଆଖି କୁ ବୁଝେଇ ଦେବି,

ମୋ ଉପରେ ଅଭିମାନ କରିବେନି କେବେ ।

ମୋତେ ତ ଯିବା କୁ ହେବ,

ସଙ୍ଗ ଥିଲା ଏତିକି ସମୟ,

କିଛି ପ୍ରିତି, କିଛି ସ୍ମୃତି ଦେଇ ଦେବି

ପ୍ରିୟତମ ଙ୍କୁ ମୋର,

ଆଉ ଦିନେ ଆସିବ ହେ ମୃତ୍ୟୁ

ଆଜି ତୁମେ ଖାଲି ହାତ ଯାଅ ।

©®ଅକ୍ଷୟ ସାହୁ