ରଜ

ଆଜି ବି ମୋ ମନେ ପଡେ ସେ ଦିନର କଥା

ଗାଆଁର ଜୀବନ ସିନା ଉଚ୍ଚ ଥିଲା ମଥା ।

ବାରମାସେ ତେର ପର୍ବ ଛମାସେ ନ’ ଯାତ

ଉତ୍କଳର ଅଭିମାନ କଳିଆ ସାଆନ୍ତ ।

ଆଷାଢ଼ ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଆସେ ବରଷରେ ଥରେ

ତିନି ଦିନ କଟିଯାଏ ହସ ଖୁସି ଭରେ ।

ମାଟି ରଜସ୍ବଳା ହୁଏ ଏଇ ଦିନ ପୁଣି

କୁଆଁରୀ ପାଦ ତାପରେ ନପଡ଼ଇ ଜାଣି ।

ମାଟି ପରେ ଆଘାତ ବି ତିଳେ ହେଁ ନଦେବା

ଗଛରୁ ବି ଡ଼ାଳ ପତ୍ର ଆମେ ନ କାଟିବା ।

ରଜ ବୋଲି ନାମ ତାର ରଜ ଦୋଳି ସାଥେ

ଖିଲି ପାନ ପିଠା ପଣା ଖେଳକୁଦ କେତେ ।

ପୁଅ ଝିଅ ଅଭିଆଡ଼ି ମାନନ୍ତି ସେ ରୀତି

ଆଉ ସବୁ ବୟସରେ ଆନନ୍ଦ ବି ଅତି ।

ଉତ୍କଳର ପର୍ବ ଅଟେ ଓଡ଼ିଶାର ଗର୍ବ

ଜଗନ୍ନାଥ ନାମ ନେଇ ମନାଅନ୍ତି ସର୍ବ ।