ଫଗୁଣର ପ୍ରୀତି ଭରା ଚାହାଣୀରେ
ପ୍ରିୟା ତାର ଖୋଜୁଥାଏ ମନର ମଣିଷ
ଲାଜୁଆ ଭାବନାରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ଶରୀର
ମନେ ମନେ ଆଣୁଥାଏ ଟିକିଏ ଆକ୍ରୋଶ ।
ଫଗୁଣର ଫଗୁରଙ୍ଗେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ମନ
ବୁଝେନି କଦାପି ସିଏ ଭାବେ ରାତିଦିନ
ଭାବନାର ନଦୀ କୂଳେ ଭାବୁଥାଏ ବସି
ଫଗୁଣ ଫେରିବ କେବେ ଧରି ପ୍ରିୟା ମନ ।
ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସପ୍ତରଙ୍ଗଟା ହୃଦୟକୁ ନିଏ ଜିଣି
ରଙ୍ଗ ଆକାଶେ ମତୁଆଲା ହୋଇ
ମନ ହୋଇଯାଏ କିଣି
ପ୍ରଜାପତି ପରି ମନ ଉଡିବୁଲେ
ପ୍ରେମର ପରଶ ପାଇ
ପହିଲି ଫଗୁଣ ପହିଲି ପରଶେ
ପ୍ରିୟା ଯାଏ ଟିକିଏ ଲାଜେଇ ।
ରଙ୍ଗ ଅଭିର ରେ ଗୋଲାପି ମୁହଁ ଟା
ପଡ଼ିଯାଏ ଲାଲି ଲାଗେ ଭାରି ମିଠା ମିଠା
ଅଭିର ରଙ୍ଗଟା ଗାଲେ ଲାଗିଗଲେ
ପ୍ରିୟା ମାନସୀ ହୋଇଯାଏ ଟିକିଏ ମିଠା
ଗାଲେ ଲାଗି ଗଲେ ଅଭିର ରଙ୍ଗର ଛିଟା ।
ବସନ୍ତ ଫଗୁଣ ଭାରି ଅମାନିଆ
ପ୍ରିୟା ମନ ହୋଇଯାଏ ଚୋରି
ପ୍ରିତୀର ପରଶ ଜହ୍ନରାତି ପରି
ପ୍ରିୟା ଗାଲେ ଅବିର ଖେଳଇ ହୋଲି ।
©® ଅକ୍ଷୟ ସାହୁ
