ପିତା

 

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ରଥରେ ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମ

ଦୁଃଖ ରଥେ ଯୁଧିଷ୍ଠିର,

ସେନେହ ରଥରେ ଥିଲ ସଖା କୃଷ୍ଣ

ଦଣ୍ତ ରଥେ ଥିଲ ଭୀମ ॥

ପେଟେ ଓଦାକନା ଅଧରରେ ମଧୁ

ଆଶୀର୍ବାଦ ଝୁଲା ଧରି,

ଶିରାଳ ବାହୁରେ ଶୁଭାଶୀଷ ଦେଇ

ଚାଲୁଥିଲ କର୍ମ କରି ॥

ହିମାଳୟ ଥିଲ ଧର୍ଯ୍ୟ ସହଣୀରେ

କର୍ମବୀର କର୍ମକାଣ୍ତେ,

ସେବାର ରଥରେ ଦିନମଣୀ ସାଜି

ଯଶ ରଖିଲ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତେ ॥

ଚଲା ଶିଖାଇଲ ଶୁଭ ଶଂଖ ନାଦେ

ସଂସ୍କାରି କଲ ମହୀରେ,

ସଂସାର ଜୀବନ ପରିଚୟ ଦେଇ

ଟେକ ରଖିଲ ଧରାରେ ॥

ନାରାୟଣ ସାଜି ଜନନୀ ସଂଗତେ

ସଂଜୀବନି ପିଣ୍ତେ ଦେଲ,

ଆଦର୍ଶ ଦମ୍ପତି ରହି ଧରତୀରେ

ଯଶ ମଣ୍ତନ କରିଲ ॥

ସଂସାର ନାବରେ ନାଉରୀ ସାଜିଣ

ପରିବାର ନେଲ ବାହି,

କାଳ କବଳରେ ଇହଧାମ ଛାଡି

ଗଲ ବଇକୁଣ୍ଠ ଭୂଇଁ ॥

ଯେଉଁ ହାତ ଥିଲା ତୁମରି ସର୍ଜନା

ସେ ହାତ ନିଷ୍ଠୁର ହେଲା,

ତବ ସ୍ଥୁଳ ଦେହ କାନ୍ଧେ ବୋହି ନେଇ

ଜୁଇରେ ସମର୍ପି ଦେଲା ॥

ନିୟତିର ଖେଳ ଅଟେ ମହାକାଳ

ସଭିଏଁ ରଜ୍ଜୁରେ ବନ୍ଧା,

ସର୍ବେ ନିଜ ନିଜ କର୍ମକାଣ୍ତ ସାରି

ଲଭିବେ କାଳର ଖନ୍ଦା ॥

ଭାରି ମନେପଡ ଆଜି ଦିବସରେ

ଦିଶିଯାଏ ତବ ମୁହଁ,

ଅସହାୟ ମୁଁ ଯେ ତୁମରି ସନ୍ତାନ

ଆଖିରୁ ଝରାଏ ଲୁହ ॥